Psychoterapia dzieci i młodzieży
Czym jest psychoterapia dzieci i młodzieży
Psychoterapia dzieci i młodzieży jest formą leczenia poprzez rozmowę. Tym samym jest podobna do terapii, w której uczestniczą osoby dorosłe. Podobieństwo polega również na zasadach (tak zwanym settingu), na jakich opiera się terapia, czyli częstotliwości spotkań, powtarzalności i długości trwania sesji. Różni się natomiast tym, że dziecko zawsze jest częścią rodziny. Dlatego też, zanim dziecko zostanie przyjęte do terapii, terapeuta spotyka się również z rodzicami. Celem tych spotkań jest poznanie rodziny, poznanie perspektywy rodziców na problem dziecka, jak również omówienie zasad współpracy.
Terapeuci mają własne metody pracy, które mogą się różnic. Część terapeutów na początek spotyka się wyłącznie z rodzicami, a dopiero potem z dzieckiem. Coraz częściej jednak praktykujemy spotkanie z młodym pacjentem już na pierwszej konsultacji.
Dzięki otwartej i nieoceniającej rozmowie, przy wsparcie wiedzy i umiejętności terapeuty, odkrywany jest świat wewnętrzny pacjenta. Oczywiście, im młodsze dziecko, tym bardziej praca terapeutyczna staje się specyficzna. Z najmłodszymi dziećmi pracuje się głównie poprzez zabawę.
Im starszy pacjent, tym mniejsza częstotliwość kontaktów terapeuty z jego lub jej rodzicami. Wynika to momentu rozwojowego adolescenta, który w naturalny sposób przechodzi czas separacji. Proces niełatwy, uruchamiający wewnętrzne konflikty.
Kiedy warto rozważyć umówienie dziecka lub adolescenta na konsultację u psychoterapeuty dzieci i młodzieży?
Nie każde „niestandardowe” zachowanie dziecka czy młodego człowieka powinno budzić w rodzicach nadmierny niepokój i wywoływać potrzebę szybkiej konsultacji. Nie każdy płacz i smutek jest dowodem na rozwijającą się depresję. Nie każda złość czy nawet wściekłość jest przejawem zaburzenia. Nie zawsze wycofanie z relacji społecznych czy niechęć do opuszczania własnego pokoju sugeruje początek fobii społecznej. Okres nastoletni zwłaszcza jest prawdopodobnie najtrudniejszym czasem w życiu człowieka. Powracają dawne, nieprzepracowane konflikty wewnętrzne, następuję nieprawdopodobnie szybki rozwój cielesny i seksualny, który może młodego człowieka ciekawić, ale częściej przerażać. Wiele zachowań i uczuć, których wówczas doświadcza młody człowiek jest bardziej normalnych niż zaskakujących. Nawet jeśli trudno je wytrzymać. Zwykle mijają wraz z rozwojem i dojrzewaniem.
Jeśli jednak młody człowiek lub dziecko samo zgłasza potrzebę porozmawiania z kimś spoza rodziny, dobrze to usłyszeć. Jeśli jakieś zachowanie lub emocje utrzymują się zbyt długo (co również jest bardzo subiektywne), jeśli dziecko nie jest w stanie skorzystać ze wsparcia bliskich, jeśli nastolatek nie śpi, przestaje jeść lub zaczyna się samookaleczać- to już jest czas przynajmniej na konsultację psychologiczną.
Choć sytuacja wydaje się oczywista, niestety obserwujemy, że nawet nastolatkowie po próbach samobójczych nie trafiają na leczenie, nie są w psychoterapii. Próby samobójcze należy traktować bardzo poważnie, nawet te pozornie lekkie, przypadkowe, jak również wówczas, kiedy młody człowiek deklaruje, że nigdy więcej żadnej nie podejmie. Próba samobójcza pokazuje poważny kryzys psychiczny. Nie można zostawić nastolatka (wiemy ze statystyk, że młodsze dzieci rzadziej takie próby podejmują) samego sobie.
Czym NIE JEST terapia dzieci i młodzieży?
Nie jest oceną jego rodziców. Nie jest też okazją do wskazywania błędów rodzicielskich, formułowania oskarżeń i siłowego separowania dziecka od rodziny. Jako terapeuci widzimy i doceniamy troskę rodzica, który przyprowadza rodzica do gabinetu terapeuty. Bez wsparcia i współpracy z rodziną dziecka lub młodego człowieka terapia ma niewielkie szanse na powodzenie.
W naszym ośrodku prowadzimy psychoterapię indywidualną oraz grupową dzieci i młodzieży.
Psychoterapię dzieci i młodzieży w naszym gabinecie prowadzą doświadczone psycholożki i psychoterapeutki:
Natalia Wall
Katarzyna Mirecka
Katarzyna Bęza
Monika Zwierzak
Agata Przesmycka
Konsultację osoby niepełnoletniej można umówić wyłącznie telefonicznie.